අශ්වමේධ යාගය කරන්නේ සියලු සැප සම්පත් සමෘද්ධිය ලබා ගන්නට.
අශ්වමේධයෙන් කෙරෙන ඵලය පිහිට සොයා අය රැක ගැනීමෙන් යහතීන් ලබාගත හැකියි.”
“නෑ නෑ නෑ මං මෙහෙම දෙයක් හීනෙකින්වත් හිතුවේ නෑ. තමුන්නාන්සේ ආශ්‍රය
කළ මම මොකෝ බණ දහම් නො දන්නා එකක් යැයි. මේ චිත්‍රකර්ණ ඔබ වහන්සේ විසින්
මරා දැමිය යුතු නෑ. ඒක නීතියට සමාජ රීතියට එකඟ නැති ක්‍රියාවක් වගේ ම සහගහන
අපරාධයක්. එහෙම නො වෙයි; හොඳයි, චිත්‍රකර්ණ ම තමන්ගේ දේහය පරිත්‍යාගයට
කුසල් තකා ඉදිරිපත් වෙනවා නම්, ඒක වැලකීම පාපයක් නො වේ ද? ඔබතුමන් උදෙසා ජීවිත
පරිත්‍යාග කරන්නට අපත් සූදානම්. පිණක් කර ගන්නට ඉඩක් නො දීම මූලික අයිතිවාසිකම් කඩ
කිරීමක් නෙ. ඒක ධර්මයට වගේ ම නීතියට පටහැනි ක්‍රියාවක්.”
යැයි කාක්කාගේ තර්ක විතර්ක ඇසූ සිංහයා නිශ්ශබ්දතාවය භජනය කළේය.
කාක්කා සිය අභිප්‍රාය
අත් නො හළේය. කිසියම් උපායකින් සිවලා කොටියා හා ඔටුවා රැගෙන ඔහු සිංහයා වෙත ගියේය.
ඔහු ආදර කරුණා දයා ගුණ පා මෙසේ කීවේය.
“උතුමාණනි අප සියලු දෙනා ම නොයෙක් අයුරින් උත්සාහ ගත්තා
තමුන්නාන්සේගේ භෝජනය සඳහා සුදුසු ආහාරයක් සොයන්නට. මෙහෙමයි කියා දෙයක් ලැබුණේ
නැහැ. ඔබ වහන්සේ කුසගින්නේ දැවෙන සැටි දුටුවම මගේ පපුව පැළෙන්න එනවා. උතුමෙකු
වෙනුවෙන් ජීවිත පරිත්‍යාග කිරීම දේවත්වයට පත් වෙන එක ම මග කියලනේ අපෙ ආගම දහමේ
ලියා තිබෙන්නේ. අන්න ඒ නිසා මං ගෞරවයෙන් ආයාචනා කරනවා මාව මරාගෙන මගේ මස් කා, දින
කීපයක් හරි සුවපත් ව සිටින්නට කියා. ඒකට විශේෂ හේතුවක් තිබෙනවා මෙන්න මෙහෙම:
රටක වැසියන් ජීවත් වෙන්නේ රජු-පාලකයා මුදුන් මුල ලෙස තබාගෙනයි. ඒ රජා
නැමැති මහා වෘක්ෂයේ මුදුන්මුල ආරක්ෂා කරන්නට රට වැසියෝ යත්න දරති.”
ඊට සිංහයා විසින් මෙසේ කියන ලදී:
“අත්‍යවශ්‍ය අවස්ථාවක තමන්ගේ ජීවිතය පරිත්‍යාග කිරීම ඉතා ශ්‍රේෂ්ඨ ක්‍රියාවක්
තමා. එහෙත් මේ වගේ අවස්ථාවක එවැන්නක් කිරීම යෝග්‍ය කාරණයක් නො වේ. ආශ්‍රය කරණ අය
මරාගෙන කනවට වඩා හොඳයි මරණය වැළඳ ගැනීම.”
සිවලා ද සිංහයාගේ කතාව කණකට නො ගත්තෙකු පරිද්දෙන්:
“කාක්කා කියන්නේ කුඩා සතෙකි. තටු ගැසූවිට කන්නට ඉතිරි වෙන්නෙ මොන බිබික්කමක් ද? එහෙම නෙවෙයි, මං දවසකට දෙකකට කොටා බාන්න හැකි ශරීරයක් තියෙන එකෙක්. තමන්ගේ රජු බඩසයින් පෙළී මරණයට ඔන්න මෙන්න කියා සිටිය දී නිශ්ශබ්දව සිටීමට වඩා හොඳයි මරණය–ශරීර දානයක් ලෙස. මට අනුකම්පා කර මාව මරාගෙන වළඳා වදාරන්නට හොඳයි.” යැයි කීවේ ශෝක කඳුළු වගුරවමින්.
